مدرسه علمیه زینبیه رشت

  پرسش:

 از کجا و با چه نشانه هايي بدانيم که حضرت نيز ما را دوست دارد و براي رسيدنمان به اين مقصود يعني دوست داشتن ايشان چه کارهايي بايد بکنيم ؟ پاسخ: بايد بدانيم که امام پدري مهربان و برادري دلسوز است، امام همه شيعيان را دوست دارد و براي هدايت و سعادت آنها دعا و تلاش مي‌کند. البته در اين ميان شيعياني را بيشتر دوست دارد که مي‌کوشند افرادي صالح و با معنويت باشند. با رعايت موارد زير، مي‌توان به دوستي آن حضرت اميد داشت: 1. در مقام علم و عقيده هر روز بر معرفت ديني خود بيفزاييم و در جلسات سخنراني و علمي شرکت کنيم و در شناخت مقام امامت و شخص امام زمان(ع) (با مطالعات فراوان) کوشا باشيم. 2. در مقام عمل اولين چيز انجام دادن واجبات و ترک گناه و معصيت است. ارتکاب معصيت در محضر امام زمان(ع) باعث آزرده شدن دل ايشان مي‌شود و وقتي پرونده اعمال به محضر ايشان برده مي‌شود، از ما دلگير مي‌گردد. قدم دوم انجام وظيفه است، بهترين راه نزديکي به آن حضرت و جلب رضايت ايشان، اين است که هر کس هر شغل و وظيفه‌اي که دارد، آن را به دقت و سلامت انجام دهد. شما که محصل هستيد، بهترين کار تلاش و درس خواندن عميق و صحيح است، کسي که وظيفه خود را ترک کند يا ناقص انجام دهد و در عوض آن بخواهد کار نيک ديگري انجام دهد، راهي کج رفته است. قدم بعدي ايجاد ارتباط معنوي با امام است؛ يعني، بکوشيم هميشه به ياد امام زمان(ع) باشيم صبح را با دعاي عهد شروع کنيم، در نماز‌هايمان براي آن حضرت دعا کنيم، دعاي فرج را در هر فرصتي بخوانيم. دعاي ندبه، زيارت آل ياسين و دعاهاي ديگر را با توجه به معنا و حضور قلب بخوانيم، صدقه دادن براي سلامتي ايشان، زيارت از طرف ايشان و دعا براي سلامتي و تعجيل فرج آن حضرت، شرکت در مراسم منسوب به ايشان و … راه‌هاي ايجاد ارتباط معنوي با امام است و مي‌توان بعد از مدتي آثار بسيار مثبت آن را ديد و اين خود نشان دوست داشتن امام است. اما باز تاکيد مي‌شود همه اين کارها بعد از ترک گناه و عمل به وظيفه و نقش خويش در جامعه و خانواده اثر بخش است؛ وگرنه پوستي بي مغز و خاصيت خواهد بود.

 (علمدار)